رنکینگ جدید فیفا/ جایگاه ایران بدون تغییر ماند

در آستانه انتشار رده‌بندی جدید فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا)، محاسبات امتیازی نشان می‌دهد که تیم ملی ایران پس از سقوط یک پله‌ای در ماه دسامبر، جایگاه خود را در رتبه ۲۱ جهان تثبیت خواهد کرد.

۱. عملکرد اخیر و تأثیر آن بر امتیازات

تیم ملی ایران در آخرین پنجره بازی‌های ملی، دو دیدار دوستانه برگزار کرد: یک شکست مقابل روسیه و یک پیروزی برابر تانزانیا. برآیند این نتایج، در کنار سایر مسابقات برگزار شده در سراسر جهان، به گونه‌ای بوده است که مجموع امتیازات ایران تغییر محسوسی نکرده و برای جابجایی در جدول کافی نبوده است. این ثبات به این معناست که ایران نتوانسته است جایگاه از دست رفته خود در جمع ۲۰ تیم برتر جهان را پس بگیرد.

۲. حفظ صدرنشینی استراتژیک در آسیا

مهم‌ترین دستاورد این رده‌بندی برای فوتبال ایران، حفظ جایگاه به عنوان تیم اول آسیا است. این صدرنشینی از چند جهت حائز اهمیت است:

• اعتبار و پرستیژ: ایران همچنان به عنوان قدرت اول فوتبال در پهناورترین قاره جهان شناخته می‌شود.
• مزیت در قرعه‌کشی‌ها: قرار گرفتن در سید اول مسابقات مهم قاره‌ای (مانند جام ملت‌های آسیا و مراحل نهایی انتخابی جام جهانی) تا حد زیادی به همین رنکینگ بستگی دارد و شانس ایران را برای قرار گرفتن در گروه‌های آسان‌تر افزایش می‌دهد.

۳. نگاه به آینده: چالش بازگشت به جمع ۲۰ تیم برتر

هرچند حفظ صدرنشینی در آسیا یک موفقیت است، اما خروج از جمع ۲۰ تیم برتر جهان که در ماه دسامبر رخ داد، یک زنگ خطر تلقی می‌شود. برای بازگشت به این جایگاه و ارتقای بیشتر، تیم ملی نیازمند کسب نتایج بهتر در بازی‌های رسمی و دوستانه مقابل تیم‌های قدرتمندتر است. عملکرد ایران در مسابقات آتی، به ویژه در جام ملت‌های آسیا، نقشی تعیین‌کننده در مسیر صعود یا سقوط بیشتر در رنکینگ فیفا خواهد داشت

این خبر کوتاه، در سه سطح اهمیت دارد:

1. اهمیت استراتژیک (صدرنشینی آسیا): مهم‌تر از رتبه ۲۱ جهانی، رتبه اول آسیایی است. این جایگاه یک “دارایی استراتژیک” برای فوتبال ایران است. این رتبه به فدراسیون فوتبال در مذاکرات بین‌المللی قدرت چانه‌زنی می‌دهد و مهم‌تر از آن، در قرعه‌کشی‌های حیاتی مانند انتخابی جام جهانی، ایران را به عنوان سرگروه قرار می‌دهد و مسیر صعود را هموارتر می‌کند. بنابراین، “تغییر نکردن” جایگاه در اینجا به معنای “حفظ یک مزیت کلیدی” است.

2. اهمیت روانی (خروج از باشگاه ۲۰ تیم برتر): برای هواداران و رسانه‌ها، قرار گرفتن در جمع ۲۰ تیم برتر جهان یک مرز روانی و نمادی از اعتبار بین‌المللی است. خروج از این باشگاه و ناتوانی در بازگشت سریع به آن، می‌تواند به عنوان نشانه‌ای از “درجا زدن” یا “عقب‌گرد نسبی” تفسیر شود. این موضوع فشار را بر کادر فنی و فدراسیون برای کسب نتایج بهتر افزایش می‌دهد.

3. اهمیت عملکردی (عیار واقعی تیم ملی): رنکینگ فیفا، هرچند با فرمول پیچیده‌اش گاهی مورد انتقاد قرار می‌گیرد، اما در بلندمدت یک شاخص قابل اتکا از عملکرد یک تیم است. ثبات در رتبه ۲۱ نشان می‌دهد که عملکرد تیم ملی در حال حاضر در همین سطح ارزیابی می‌شود. برای شکستن این سقف، تیم ملی باید به طور مداوم تیم‌های رده بالاتر از خود را در بازی‌های رسمی و دوستانه شکست دهد، کاری که در سال‌های اخیر کمتر موفق به انجام آن شده است. بنابراین، این رنکینگ آینه‌ای از عیار واقعی و فعلی فوتبال ملی ایران است.